Link
αδιαμφισβήτητα η καλύτερη σύγχρονη ελληνική ταινία
αριστούργημα !
ανάβεις φωτιές, ανάβεις κι όλα τα καις!
Και ξάφνου, ακούγοντας τα μπαμ-μπουμ, βγήκαμε έξω να προλάβουμε τα πυροτεχνήματα.
WoW τρομερά! κατευθείαν όμως παρουσιάζονται οι δύο απορίες που δημιουργούνται κάθε φορά που βλέπουμε πυροτεχνήματα, από που είναι και γιατί τα πετάνε; η πρώτη εικασία "είναι από κανά γάμο στο Γαλάτσι" διήρκησε λιγότερο και από τον κρότο μιας κροτίδας. Η δεύτερη όμως "είναι από το σπίτι της άρσης βαρών στο Γαλάτσι" της οποίας εμπνευστής ήμουν εγώ φάνηκε να μας ικανοποιεί όλους. Άσε που η τοποθεσία Γαλάτσι βρισκόταν και στις δύο υποθέσεις, οπότε φαινόταν σίγουρη.
Το γεγονός ότι τα πυροτεχνήματα παραήταν εντυπωσιακά αλλά και το ότι είχε περάσει κανά δεκάλεπτο "συνεχούς ροής" έδωσαν πληροφορίες για καινούργιες σκέψεις όπως ότι "λίγα είναι τα άτομα που θα μπορούσαν να πληρώσουν για ένα τέτοιο show ". Κοιτώντας καλύτερα το μέρος όπου εκτόξευαν τα πυροτεχνήματα το Γαλάτσι άρχισε να χάνει έδαφος με το Ψυχικό και τη Φιλοθέη να είναι τα φαβορί. Αν προσθέσουμε και το ότι έχουμε ολυμπιακούς αγώνες δεν ήταν δύσκολο για την απομηχανής-υπόθεση-θεά να κάνει την εμφάνιση της
-<< λέτε να είναι από την Γιάννα; >>
πάνω που πήγαμε να συμφωνήσουμε σε όλα ειπώθηκε κάτι πιό σημαντικό
-<<Συγγνώμη ρε παιδιά αυτό εκεί στο δάσος... μήπως είναι φωτιά>>
(Houston we got a problem!)
Το τηλέφωνοοοοοοοοο ρεεεεεε
Υ.Γ. ένα μεγάλο μπράβο στον Λεωνίδα Σαμπάνη γιατί με την υπερπροσπάθεια του και το χάλκινο μετάλλιο μας θύμισε τι συγκινήσεις προσφέρει η άρση βαρών αλλά κυρίως μας θύμισε ότι το σπίτι της άρσης βαρών είναι στη Νίκαια και όχι στο Γαλάτσι.
μόχα
είναι δίσκοι που βγαίνουν χωρίς φανφάρες και εφέ.
τους ανακαλύπτεις και λες που ήταν τόσο καιρό αυτό.
χρειάζεται μόνο λίγος χρόνος για να καταλάβεις πόσα χρόνια θα περάσεις μαζί του.
μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς
κάτι παιδιά που γκρέμισαν το φράχτη
μου'παν σε είδαν πάλι απ'έξω να περνάς και
ύστερα είπαν η αγάπη θα΄ρθει θα'ρθει.
στίχοι που έχουν ζήσει έρωτες και λύπες, στίχοι που έχουν πετάξει, που έχουν ταξιδέψει σε θάλασσες, στίχοι για χρόνια φυλακισμένοι δραπέτευσαν.
το ωραιότερο τραγούδι που'χω ακούσει
το είπε ένας καπετάνιος πριν πεθάνει
"το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι"
Αφού λοιπόν ξεχάστηκα λέγεται ο προσωπικός δίσκος του Παύλου Παυλίδη με τους στίχους του και την φωνή του να σε ταξιδεύουν χωρίς την παρουσία ηλεκτρονικής μουσικής που έκανε ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία της στους τελευταίους δίσκους των σπαθιών.
Κατηφορίζαμε τις θάλασσες παρέα
και τα νησιά μας χαιρετούσαν μεθυσμένα
μας τραγουδούσανε πουλιά παραδεισένια
ήταν ωραία η ζωή ήταν ωραία
Μα ξεχαστήκαμε και βγήκαμε από το χάρτη
και άρχισε η νύχτα πάλι νύχτα να ζητάει
κάποιον να πάρει αγκαλιά να του μιλάει
τον πιο μικρό τον πιο αθώο ναύτη
Μόχα ο τρελλός Μόχα ο σοφός Μόχα ο πνιγμένος
Μόχα αυτός που όσο αν πιεί δε μεθεάει
μεσ στο λιμάνι τριγυρνάει μαγεμένος
Μόχα αυτός που όλο τα κύματα κοιτάει.
Ποιός είναι αυτός ο τρελλός;
Αυτο πρέπει να ακούγεται στην ψυχιατρική κλινική της Αργεντινής όπου νοσηλεύεται ο Ντιέγκο Μαραντόνα, στην προσπάθεια του να απεξαρτηθεί πλήρως (...) από την κοκα'ί'νη.
Σύμφωνα με τον ίδιο σε αυτήν την κλινική υπάρχει ένας που πιστεύει ότι είναι ο Ναπολέων κάποιος άλλος που πιστεύει ότι είναι ο (εθνικός ήρωας) στρατηγός Σαν Μάρτιν, οπότε όταν λέει και αυτός ότι είναι ο Μαραντόνα... δεν τον πιστεύει κανείς.
Σύμφωνα με τον ίδιο σε αυτήν την κλινική υπάρχει ένας που πιστεύει ότι είναι ο Ναπολέων κάποιος άλλος που πιστεύει ότι είναι ο (εθνικός ήρωας) στρατηγός Σαν Μάρτιν, οπότε όταν λέει και αυτός ότι είναι ο Μαραντόνα... δεν τον πιστεύει κανείς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)