Το γεγονός ότι η βιομηχανία των αγωγών στρέφεται πρωτίστως εναντίον ανθρώπων που γράφουν σε εφημερίδες, δείχνει επίσης πόσο σικέ είναι η τηλεόραση. Εφημερίδες διαβάζουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, τηλεόραση βλέπουν εκατομμύρια. Κι όμως. Οι εφημερίδες είναι που ενοχλούν. Γιατί είναι οι μόνες που ακόμα σκέφτονται. Τόσα κανάλια, τόσες εκπομπές -και δεν υπάρχει ούτε για δείγμα μια άποψη, ή ένα σχόλιο που να θυμίζει αμυδρά αυτά που γράφει ο Στάθης ή ο Καρκαγιάννης στις εφημερίδες. Οι σταρ της τηλεόρασης τα βάζουν μόνο με κακομοίρηδες ή ανθρώπους που εξέπεσαν, πέφτουν ή θα πέσουν. Οταν τα βάζουν με κάποιον ισχυρό, κάποιον άλλον ισχυρό εξυπηρετούνε. Κανείς δεν τους κάνει αγωγές, όχι διότι είναι στο απυρόβλητο, αλλά διότι είναι άσφαιροι. Τη σκέψη τους και το μυαλό τους τα έχουν φάει η αναγνωρισιμότητα (θεωρείται αξία να σε αναγνωρίζουν -για σκεφτείτε το!), τα πολλά λεφτά, τα πάρτι και η γκλαμουροποίηση του επαγγέλματος. Η τηλεόραση είναι δυνατή κατά πλάτος, όχι κατά βάθος. Πας να πεις ότι ένα κάποιο κύρος έχει ο Χατζηνικολάου -και μετά τον βλέπεις να ρωτάει την Πέγκυ Ζήνα για το μίνι της!
(και έλεγα μόνο εμένα πείραξε η Π.Ζ. ; θα μου πεις πέρισυ είχε καλεσμένους Εύη Αδάμ-Λάμπη Λιβιεράτο αλλά και Καίτη Γαρμπή, με έμφαση στο γιατί ο κόσμος την αποκαλεί Καιτούλα)
