Θάμυρης

.

Με αφορμή τη rivaldomania θυμήθηκα ένα άρθρο του Γιάννη "Ο ΤΥΠΟΣ των ήλων" Τριάντη.

<<... Μια εταιρεία αθλητικών ειδών παρουσίασε προχθές τα καινούργια ποδοσφαιρικά παπούτσια του ευειδούς και πράου Ριβάλντο. Στο ένα, χάραξε το όνομα Ριβαλντίνιο. Είναι ο γιος του σπουδαίου Βραζιλιάνου. Και στο άλλο, το όνομα Θάμυρης. Είναι η κόρη του... «Εκεί που χάζευα το όνομα -λέει ο υποβολέας- θυμήθηκα ένα τραγούδι αυτού του ήσυχου Λαρισαίου, του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Εκεί πρωτάκουσα το όνομα Θάμυρης. Θυμάμαι που είχα τρέξει στο λεξικό του Πιερ Γκριμάλ (Λεξικό της ελληνικής και ρωμαϊκής μυθολογίας). Και να τι βρήκα... Ηταν ο Θάμυρης νέος εκπάγλου καλλονής, άριστος στο τραγούδι και στη λύρα. Τον θεωρούσαν δάσκαλο του Ομήρου, ο οποίος διηγείται την εξής ιστορία: «Ο Θάμυρης προσπάθησε να παραβγεί στη μουσική με τις Μούσες, αλλά νικήθηκε· θυμωμένες οι θεές τον τύφλωσαν και του στέρησαν τη μουσική επιδεξιότητά του. Επειτα από την ατυχή περιπέτειά του, ο Θάμυρης έριξε την άχρηστη πια λύρα σ' ένα ποτάμι στην Πελοπόννησο. Α! Σε περίπτωση νίκης, ο Θάμυρης είχε ζητήσει να ενωθεί με όλες τις Μούσες»... Που λες, το 'χουν συνήθειο οι Βραζιλιάνοι να δίνουν ονόματα ελληνικά στα παιδιά τους. Αρχαιοελληνικά δηλαδή. Και να, που ένα όνομα, γραμμένο για εμπορικούς λόγους σε ποδοσφαιρικό παπούτσι, εμβόλιμο -ανάμεσα σε γκρίνιες, διαμάχες, διαπλοκές στους αντίποδες εκείνης της είδησης για την προϊούσα φτώχεια- ήρθε να πιάσει το νήμα του μύθου, να περάσει από τη μακρινή Βραζιλία (τι κι αν το θέλουν θηλυκό το όνομα αυτοί οι μακρινοί βιρτουόζοι;), να υπενθυμίσει έναν ταλαντούχο Θετταλό μουσικάντη και τραγουδοποιό και να προσγειωθεί αμέριμνο στις σελίδες των εφημερίδων. Μερικές φορές οι εφημερίδες θυμίζουν έντυπη Τοσκάνη -και οροπέδια της Αρκαδίας, μυθικά. Γι' αυτό και παραμένουν εδραίες στη συνείδηση του κόσμου, λιγάκι λαβωμένες κυκλοφοριακά, αλλά -σαν το καράβι του Οδυσσέα- ικανές να περάσουν τις Συμπληγάδες της Τεχνολογίας και της κούρασης που καταβάλλει τον κόσμο» >>